“Mens, mensen, mensdom, de mensheid is dom, zo dom.”
“Zij, die onderzoeken, wat vroeger is geschied en thans gebeurt”, schreef Marchiavelli in zijn beroemde Discoursen over de Eerste Tien Boeken van Titus Livius,” bevinden dat dezelfde passies en dezelfde bewegingen altijd hebben geheerscht in alle gemenebesten en bij alle volken”.
“Niets is dus zoo gemakkelijk, wanneer men de oude geschiedenissen goed heeft gelezen, dan is alles te voorzien, wat een Staat kan overkomen, daarin remedie aanbrengende op de wijze als de ouden hebben gedaan. Maar omdat men vaak dit onderzoek nalaat, of omdat men niet verstaat, wat men leest, of ook omdat dit begrip niet aanwezig is bij hen, die de Regering in handen hebben, gebeurt het, dat men in alle tijden altijd weer dezelfde bezwaren ziet ontstaan”.
Bovenstaande lange alinea heb ik uit het boek, ” Het Nederlandsch Staatsrecht” van Kranenburg, van uitgever “ H.D. Tjeenk Willink & Zn te Haarlem. Uitgave 1925.
U moet de alinea nog maar eens herlezen omdat de opbouw (de zinsbouw) niet meer past in het anno 2015.. Maar de strekking, de betekenis, heeft niets aan waarheid en begrippen ingeboet. Het is, voor mijn gevoel, een “tijdloze redenering”. Waarom ik dit heb gekozen? Het kwam toevallig zo uit omdat ik vijf artikelen uit enkele dagbladen heb geprint en deze een verrassende inhoudelijke overeenkomst blijken te hebben, hoewel het zeer verschillende artikelen zijn.
1. NRC: “ Stop met DBC, laat artsen samenwerken”.
2. Telegraaf: “Prijsverhoging chocola dreigt”.
3. Telegraaf: “Ook in Groningen Diplomatruc”
4. Telegraaf: “ Ouderen in zorg uitgewrongen”.
5. Telegraaf; buitenland: “Nieuwe tegenslag voor Dr. Angela Merkel”.
Ik zal U eerst de “verrassende overeenkomst” melden en daarna de analyse.
Alle artikelen hebben duidelijk de inhoud van een “herstellende noodzaak van een eerder genomen politieke beslissing of uitvoering van een beslissing door “het management” dat zo eenzijdig van aard was dat nu een noodzaak tot herstel is ontstaan om ernstige verdere verloedering, dat door onjuiste beslissingen in gang is gezet, tegen te gaan en/of de daarvóór geldende situatie moet worden teruggeroepen.
Het is een “hele mond vol” maar na analyse zal het U ongetwijfeld duidelijk zijn.
1. Bij het “Diagnose Behandeling Combinatie” is er nu voor artsen en verpleegkundigen een onwerkbare administratieve “rompslomp” dat grote frustraties te weeg brengt t.a.v. de zelfstandigheid en/of eigen verantwoordelijkheid en het plezier in de werkzaamheden ernstig verstoord, zonder dat er sprake is van de door het “management” verwachtte effect van bezuiniging en/of efficiëntie. Door omstandigheden is het mij duidelijk geworden dat de kosten voor de gezondheidszorg voor een groot deel de schuld is van de bestuurlijke tussenlagen: het management”. De doelstelling tot efficiëntie is een “onvoorstelbare miskleun”. De patiënt wordt, als deze moet worden opgenomen in een ziekenhuis, overspoeld met NODELOZE informatie en het formalisme is gewoon een absurditeit. Nu anno 2015, vind ik dat een ramp. De patiënt is geen patiënt maar KLANT. Net alsof het ziekenhuis een bedrijf is. Die waanzin is zo abject dat ik wel invectieven heb maar het zelfs zinloos is die te noemen. Het ziekenhuis is geen bedrijf van vraag en aanbod maar er is alleen aanbod. Ziek worden is geen marktgericht proces, maar een natuurlijk fenomeen waar niemand iets aan kan doen. Dat ik managers in functie een totaal zieke én maatschappelijk ontwrichtende orde vind, is wel mijn mening, maar meerdere columnlisten hebben, ter zake managers, ook een column besteed. Die bewijzen heb ik wel. ( Zie het artikel: “Waarom hebben we toch kritiek op het management”?)
Het door managers opgezette “bezuinigingsplan” in Ziekenhuizen wat een bezuiniging en/of verbetering van de gehele zorg voor ogen had, maar nu het tegendeel hebben bereikt, tot irritatie van iedereen omdat de kosten van zorg disproportioneel gestegen zijn. Zijn managers dan zo dom, of is hun ambitie zo eenzijdig van aard dat zij de gevolgen van de door hen genomen maatregelen niet zien? Ik denk dat ze de gevolgen wel kunnen zien en dat er weerstand zou komen van personeel en allen die er mee te maken krijgen. De genomen maatregelen geven hen, de manager, de macht en daarmede hebben ze een soort “loopgraaf” gemaakt voor hun bestaansrecht. De gevolgen zijn dus zelfs desastreus te noemen zodat de beslissing inzake hun beleid niet het doel tot verbetering was, maar hun positie te consolideren. Van “Wie” is het nu dom? Degenen die de gevolgen moeten ondergaan en daartegen niets doen? Maar mijn conclusie is wel, dat overzienbare negatieve consequenties in beleid, bijzonder onwenselijk is, en derhalve een dom beleid impliciet is omdat het “maatschappelijk ontwrichtend” werkt. De ontstane schade is voor de gemeenschap in zijn geheel. Het criminele sausje, betreffende de overzienbare negatieve gevolgen in beleidsprocedures, is het opportunistische element waardoor andere de rekening er voor krijgen. Het is dus een bewust gevolg tot die consolidatie. Dus, intelligente beslissingen zijn dus in dit geval uitermate dom in gevolg? Ik noem het liever een beleid dat degeneratief van aard is en derhalve uiterst DOM. Maar de mensheid is zo dom én biedt geen tegenstand bij die maatschappelijk ontwrichtende omstandigheden en ook dáármede is wel rekening gehouden door het management.
Daarnaast is de taal én de betekenissen van bepaalde meldingen in bewoording zo onduidelijk en “nietszeggend” dat de taal van het management duidelijk ernstig afwijkt van wat echt “Nederlandse taal” moet zijn. Iedere Neerlandicus zal tandenknarsend hun gebraggeld taalgebruik aanhoren of lezen en menen dat het slechts opportunistisch in aanleg is en aldus de domheid van het management bloot legt. Of, is het een opportunistisch, met een criminele saus overgoten, systeem dat “slechts” als MARKT- gerelateerd wordt gezien.
Prof. Dr B. Smalhout schrijft in zijn column van 15 juni 1996 al over de “modieuze maar stupide draaikolk van het management”. Een stompzinnigheid.
In een latere column schrijft hij:” in het afgrijselijke en onbegrijpelijke half- Engelse management- idioom dat zo driftig gekweekt wordt in Nijenrode aan de Vecht”.
Ook het megalomane in “hun” werkzaamheden en leefwijze komt tot uiting in wat professor Kingma (ex Inspecteur Generaal van de Volksgezondheid) heeft gezegd:” Hun plaats ( de plaatst van de arts en/of verpleegkundige) is thans ingenomen door managers, mannen in dure pakken, in grote BMW’s, die in mooi ingerichte kamers lange termijn strategieën zitten te bedenken”.
Deze mededeling van Prof Kingma heeft, naar mijn mening, een ondubbelzinnig parasiterend karakter bloot gelegd van het management en hun “ongeschiktheid” moet nu een ieder duidelijk zijn. Maar ja, er is geen tegenstand omdat de mensheid zo dom is, zo dom. Het parasiterende element in de zorg. is dat het management weet dat zorgpremies dwangmatig worden opgelegd en aldus “marktconform” hun salaris kunnen eisen omdat er kennelijk geen regels zijn die de hoogte van hun salaris bepaald.
Zo heeft Prof. Dr. B. Smalhout meerdere columns over het “Management” geschreven op een zeer negatieve wijze, dat duidde op ernstige verloedering in de medische zorg. (De columns in de Telegraaf van 16 juni 2007 en 5 september 2009) .Het zal een `zegen voor de zorgsector zijn als het “management” in deze vorm onmiddellijk verdwijnt.
2. De prijsverhoging van Chocolade staat nu onder druk omdat een Britse- grondstoffen-handelaar Armajaro ongeveer alle beschikbare cacao in Europa heeft opgekocht. De voorraden liggen in pakhuizen te Rotterdam en Hamburg.
Ach, handige zakenman zult U zeggen. Niets is minder waar. Het is een uitvloeisel van de zo geprezen “Globalisering” dat door het management in bedrijven wordt aanbeden. Het betreft een voorraad van 240.000 ton cacao. De doorzichtigheid in “de markt” is nu verdwenen. We hebben dus te maken met een vorm van “fundamentalistisch kapitalisme” op wereldschaal dat alleen de zakken spekt van een enkeling, de tussenhandelaren ( brokers), in de voedselindustrie. Dat is onaanvaardbaar omdat het niet alleen de rijke landen treft, maar ook de landen die behoeftig zijn. (Wel wil ik wijzen op het feit dat het in de historie vaker is voorgekomen dat een groep mensen grote voorraden [ Bijvoorbeeld: zilver ]hebben opgekocht en toen failliet zijn gegaan omdat de prijs zakte)
De overeenkomst met de andere artikelen, is dat een kleine groep mensen te veel macht heeft en dat bij hen een moraalfilosofie volledig ontbreekt. Het grote geld maakt velen krankzinnig. Mijn statement: “Een vrije markt zonder een moraalfilosofie is desastreus in zijn uitwerking”, heeft zijn betekenis in volle omvang nu bewezen.
Het “globaliseringsproces” moet ook onmiddellijk worden gestopt. Kleinschaligheid op regio niveau zal bittere noodzaak worden, ongeacht de droomwereld van Manuel Barroso, Herman Van Rompuy en de Franse econoom Olivier Blanchard. Hun ambities overstijgen ruimschoots de realiteit. De president van de Centrale Europese Bank, Mario Drahgi wil de financiële steun volhouden aan probleemlanden in Europa en hij predikte zelfs economische groei. De schulden van Griekenland, Spanje, Portugal en Italië blijven gewoon bestaan en de werkloosheid is structureel aan het worden. De geldontwaarding – inflatie- zal ouderen van hun spaarcenten beroven. Ook zij hebben kennelijk nog nimmer van een “Status Quo” voor een bezinningstijd gehoord. Mario Drahgi gaat nu met € 60.000.000.000,– per maand obligaties opkopen van “arme” landen in Europa. Zeer veel economen zijn daarop tegen: onder andere, Dr Klaas Knot van de Nederlandse Bank, Prof. dr. Edin Mujagic, Prof dr. Sylvester Eijffinger, Prof. dr. Jaap Van Duin, en columnist bij de Telegraaf. De nieuwe “luchtbel” is in aantocht. De politiek is te laf Mario Drahgi de pas af te snijden. Maar, de mensheid is te dom, zo dom!!!
Maar, ik ben bang dat “de politiek” nergens geen greep meer op heeft zodat een “sociale revolutie” meer voor de hand ligt. Immers: de burger moet de méérprijs betalen en een boycot onwaarschijnlijk is. Het fatalisme en de naïviteit is een dodelijk combinatie. Daarvan maakt “het management, en Mario Drahgi, graag gebruik van. “De eenoog is koning in het land der blinden” is een oud adagium, maar nog springlevend in betekenis.
De betrokken brokers waren: De Franse bank BNP Paribas, het Nederlandse ABN Amro en Newedge Group. We hebben inmiddels geleerd dat banken geen moraal hebben, gezien de kredietcrisis, dat ook door hun toedoen is ontstaan.
3. In Groningen ook de diplomatruc, want als een “student” de school verlaat zonder diploma, het betreft de Hanzehogeschool, scheelt dat de directie duizenden Euro’s per student.
“Studenten vertelden vorige week in De Volkskrant anoniem dat niet gehaalde studiepunten opeens geen probleem meer vormden en dat ook de scriptie niet van hoogstaand niveau hoefde te zijn om toch een diploma te krijgen.
De verloedering in het onderwijs. Een dieptepunt.
Ook hier is het “management” weer ter sprake. De volgende zin spreekt in boekdelen van verbazing: “ Tijdens het afstudeer- assessment houd je een presentatie over je afstudeerproject c..q. je beroepservaringen en verdedig je op beargumenteerde wijze je afstudeeraanvraag tegenover de assessment- commissie”, aldus de brief.
De overeenkomst met de andere artikelen is nu ineens te begrijpen: “De verloedering is een gevolg van een eerder genomen besluit. Dat besluit was onjuist op grond van een moraalfilosofie dat de verloedering in de hand werkt. Een goed moraal , een zedelijke waardering van specifiek menselijk handelen, is voor kinderen noodzaak om aan te leren. Door dat niet te doen is de basis gelegd voor verdere verslechtering van vertrouwen in het onderwijs.
“ Het niet zo strikt aan het maatschappelijke fatsoen houden, als het maar geld oplevert” is het “credo”. Dat is abject. Als ik een verandering zou willen in mentaliteit van het management en Oligarchen, dan denk ik dat men mij verwijst naar het land “Utopia”. Het is duidelijk een politieke aangelegenheid dat de uitwassen binnen het maatschappelijke functioneren moet bijstellen. Maar, gezien de neoliberale houding van Europese leiders, is kennelijk het vrije- markt principe heilig verklaart, ook al zijn de “nevenverschijnselen” van het gehele globaliseringsproces desastreus, in alle opzichten. Ook deze oproep zal lacherig, als ” niet ter zake dienende”, worden afgedaan. De keerzijde heeft zich al aangekondigd in de vorm van de kredietcrisis , met als gevolg de economische crisis en de toenemende armoede. De onrust is duidelijk in de vorm relletjes waar te nemen. Het synoniem voor deze kwestie is de resistente bacterie die ontstaat door overvloedig antibiotica gebruikt en nu bij een eenvoudige infectie de mens gewoon weer doodgaat. De Tuberkelbacil heeft in India, door zijn resistentie, al heel veel slachtoffers gemaakt: de waarschuwingen van artsen- specialisten wordt politiek niet begrepen door domheid, minachting en megalomaan denken, dat de ratio blokkeert. De mensheid is dom, zo dom.
4. “Ouderen in zorg uitgewrongen. Tehuizen berekenen kosten ten onrechte door.
AWBZ- instellingen, als verpleeg- en verzorgingshuizen, maken financieel misbruik van patiënten en bewoners door hen een onrechtmatige zogenaamde – “ aanvullende diensten en producten”- in rekening te brengen. In ongemeen felle woorden heeft de Nederlandse Zorgautoriteit (Nza) de instellingen hierover nu openlijk op de vingers getikt. Het is niet nodig hier een hele epistel te schrijven over de misstanden in de `zorginstellingen. Het is de zovéélste klacht. Nu de Gemeenten de zorgplicht van het Rijk hebben over genomen, onder dwang wel te verstaan, moet ik nog zien of er een verbetering optreedt.
Ook ouderen worden dus slachtoffer van de algehele- tendens tot rationalisering en efficiëntie. Het gedrag van “managers” in de zorg is een zeer “zorgwekkende ontwikkeling”. Dat politici geen grip meer hebben op vele zaken, herhaal ik het nog een keer. De prijs van het “privatiseren” in de zorgsector is absurd hoog. De parasieten komen, als bijen op de honing, hier op af. De ziekelijke hebzucht is werkelijk hier maatschappelijk ontwrichtend. Een keiharde correctie is hier op zijn plaatst zou U denken, maar er gebeurd niets. De markt regeert ook in de verpleeghuizen.
De lafheid is een algemeen verschijnsel aan het worden,of, is er altijd al geweest maar dat nu aan het licht komt doordat managers zich in de afgelopen decennia gevestigd hebben en als een soort “bestuurlijke tussenlaag” functioneren. Ook deze klacht is algemeen. Het onderwijs kampt met een onwerkbare situatie waar managers zich hebben gevestigd. De overeenkomst met de andere artikelen is nu duidelijk. Zelfs de rapporten van leerlingen zijn onleesbaar geworden door fantasiebegrippen. Het fatalisme is de doodsteek en impliciet is er dus een acceptatie door angst voor positie- disponibiliteit.
5. Buitenland. Duitsland. Een nieuwe tegenslag voor Mevrouw Dr. Angela Merkel, bondskanselier. Waarom ik Duitsland er bij betrek, is het feit dat exact dezelfde symptomen zich openbaren als waarover ik het heb gehad in de voorgaande artikelen en hierbij nog eens worden benadrukt.
Op dit moment vormt de CDU samen met de groenen een wankele coalitie in Hamburg, De deelstaat kampt met een “enorme schuldenlast” in verband met een reeks peperdure nieuwbouwprojecten. Megalomanie is wereldwijd in opkomst als uitvloeisel van de globaliseringsprocessen en het liberalisme, versterkt door overbevolking dat onverbiddelijk tot een ramp zal leiden.
Managers, met megalomane projecten, hebben zich kennelijk ook in Duitsland genesteld. Maatschappelijk deformerend dus. De kritiek van Prof. dr. Smalhout op het management krijgt steeds meer kracht aan waarheid en zijn gelijk begint zich zéér duidelijk af te tekenen.
Het wordt een ramp binnen Europa als het “management” zich nog langer met zaken van het Algemeen Belang gaat bemoeien. Het wordt tijd dat de politiek, met het verschijnsel “manager”, gaat interveniëren en de gehele groep gaat vervangen door overwegend loyale mensen die verstand van maatschappelijk democratische systemen hebben en ook begrijpen dat “rationaliteit, efficiëntie en het functioneel organisatorisch planningssysteem” incoherent is aan het menselijk gedrag. Dus het menselijke gedrag is inadequaat aan de doelstellingen dat het “management” heeft en aldus ongelooflijk maatschappelijk ontwrichtend is. Hun ziekelijk attitude kunnen we missen als kiespijn. Gewoon ophoepelen dus. Managers zijn dom, zo dom.
Het management heeft, naar mijn stellige overtuiging, ondertussen zijn incompetentie volledig bewezen. De onhoudbare situatie dat het “management” oproept moet nu toch voor “de politiek voldoende handgrepen hebben om in te grijpen! Maar de politieke lafheid, dewelke mogelijk bang is voor juridische consequenties, in verband met de “arbeidscontracten” voor managers, is ongerijmd: de onbegrijpelijke dwaasheid. Wouter van Dieren zei het zo: “De mensheid is Dom, zo Dom”. Het prachtige Duitse gezegde: “Mit der Dommheit kämpfen Götter selbst vergebens”.
Dinsdag, 9 augustus 2012 en 19 oktober 2012. 17 maart 2015.
A. R. Girbes sr.