“Dodelijke taboeïsering” en de ernstige gevolgen.
Daar praten we niet over”. Dat was vroeger een vast antwoord aan een kind die nieuwsgierig werd op seksueel terrein Voorlichting op dat gebied was vroeger, ook in schoolverband, een taboe. Het was smerig, zo zei “men” en niet voor kinderen bestemd.
De natuurlijke kinderlijke nieuwsgierigheid werd niet opgevangen door ouderen om kinderen iets te leren over seksualiteit. Ouders en opvoeders waren niet in staat hun gevoelens te uiten. Zij wisten ook niet beter want ze waren kennelijk het slachtoffer van christelijke Orthodoxe opvoeding en “de Kerk” predikte voor seksuele onthouding en “verstandig omgaan met elkaar”. Dat de Rooms Katholieke Kerk een hypocriete organisatie was en is, blijkt uit de vele seksuele schandalen die aan het licht zijn gekomen over misbruik van kinderen. Het celibaat is ook in mijn ogen een achterhaalde zaak.
Die taboeïsering van seksualiteit was dus in feite een gevoelsmatige onmacht (een diepe gevoelsarmoede) Men schaamde zich ervoor. Achteraf bezien, na de seksuele revolutie in de jaren zestig en zeventig, is er grote vooruitgang geboekt omdat men er over durft te spreken, maar de taboeïsering is in lichte mate toch gebleven. Het is evenwel onbegrijpelijk dat de meest natuurlijke behoefte zo diep in de “taboesfeer” werd getrokken. De conflicten die er door zijn ontstaan zijn legio. Een kind op jonge leeftijd op speelse wijze bekend maken met de seksualiteit lijkt mij een oplossing en voor schaamte is geen plaatst. Moedertje natuur is genadig als haar regels maar in redelijkheid worden nageleefd.
Een politiek taboe is principieel veel ingrijpender in het sociale leven en economische aspecten en juridische consequenties.
De afgelopen dertien jaar, vooral onder de beide paarse kabinetten, was er een politieke taboe op de naar Nederland toekomende immigrant en werd “men” direct voor racist uitgemaakt als “men” opponent was en voor zijn of haar mening durfde uit te komen en de moeilijkheden die met de komst van immigranten ontstonden werden ontkend. Er werden meldpunten tegen “discriminatie” opgericht en bureaus tegen racisme werd een wildgroei. Het werd “big business” en vele soorten subsidies deed de rest. De hele linkse volksgemeenschap, met prominenten als W.Kok, R, Koole, A. Melkert, Paul Rosemuller, columnist van het Parool Bart Tromp, én daarbij de rechtspraak als beschermengel, werd de links denkende gemeenschap een ongekende machtsfactor in de Nederlandse politiek.
De gehele Nederlandse bevolking, en zeker de oppositie in de Tweede Kamer der Staten Generaal, werd letterlijk de mond gesnoerd. De emoties liepen soms hoog op.
De geleidelijke ontwrichting van de gehele maatschappij door “Demografische” scheefgroei werd strikt ontkend. Tegenstanders, met een behoudende attitude, en een opmerking plaatste over de demografische scheefgroei, zoals mr drs Bolkenstein dat deed, werd afgeblazen als “rechts gebral”. Nu in 2012 denk iedereen inmiddels daarover heel anders en zelf in het Linkse politieke kamp heeft men nu begrip voor alles en wil “men” zelf de immigratie “reguleren”.
De lieve mensen uit het Oosten of uit het Zuiden zijn achteraf niet zo lief en waren slechts uit op een beter leven. De criminaliteit “bloeide”. De pappotten in west Europa waren slechts maagvullend. De sociale wetgeving kwam onder druk te staan en de roep om wijziging van het vluchtelingenverdrag werd niet gehonoreerd. Er werd toen gesproken over de “Gedachtepolitie” ( politiek correct) en er werden voorbeelden uit de voormalige DDR aangehaald. Hieruit bleek duidelijk dat “men” de taboeïsering van de immigratiepolitiek vergeleek met een dictatuur uit het voormalige Oostblok, de DDR. Een grotere vorm van Incomprehensie is niet denkbaar. Emotie was koning en blokkeerde de ratio bij vele linkse politici. Nu er hele wijken zijn ontstaan waar uitsluitend immigranten wonen hebben deze wijken inmiddels een enorme sociale achterstand en de bewoners spreken nog steeds slecht Nederlands. De taboe is nog maar voor een deel doorbroken nu iedereen voelt en ziet dat de kosten voor de Nederlandse gemeenschap in de miljarden loopt. Ook de armoede begint zeer schrijnende symptomen bloot te leggen waarvan de voedselbanken een voorbeeld zijn. Politieke taboeïsering is dus ernstig maatschappelijk ontwrichtend en uiterst kostbaar. De echte democratisch constitutionele beginselen hebben gefaald, naar mijn mening, volledig gefaald door lafheid en incompetentie.
De strijd tegen die taboeïsering werd langzaam opgevoerd toen de bom barstte bij de opkomst van wijlen Dr. Pim Fortuyn. Heel duidelijk werd het hoe de Nederlandse bevolking had geleden onder die taboeïsering. Die taboeïsering heb ik altijd als “crimineel” bestempeld.
Dat Dr. Pim Fortuyn vermoord is, door een totaal volledig doorgedraaide gek, blijkt vermoedelijk een gevolg van absolute onmacht van Politiek links. Hun machtspositie in Nederland wankelde. De demonisering van Dr. Pim Fortuyn was een uiterst duivels slimme manier om de macht van Fortuyn te willen breken. Dat is evenwel niet gelukt. Volkert van der Graaff kon de druk kennelijk niet aan en vermoordde Pim Fortuyn. Hij kreeg geen levenslange gevangenisstraf. maar slechts 18 jaar en na ongeveer 11 jaar komt hij vrij. Taboeïsering en demonisering. Twee duivels op één stoel. Dodelijker kan het niet. Hoewel er enkele “complottheorieën zijn ontstaan, na het dodelijk incident, blijkt een volledige analyse niet mogelijk: althans ik heb nimmer een sluitende verklaring gelezen.
Ook “rechts”was schuldig.
VVD- leider Hans Dijkstal, VVD, vergeleek Fortuyn met Janmaat (Centrum Democraten, een wat uiterst rechtse politieke beweging) en Mr Drs, Frits Bolkestein, VVD, vond dat Nederland met Prof. Dr. Pim Fortuyn een pleefiguur zou slaan als hij minister president zou worden.
De schade die is ontstaan door politieke taboeïsering is vele malen groter dan de taboes die uit historie zijn gegroeid, waaronder de taboe op seksualiteit. Hypocrisie bloeide op overweldigende wijze. Ik werd er soms misselijk van en het fatalistisch gedrag was werkelijk soms boosaardig. Seksuele taboes zijn er in lichte mate gebleven en richten geen schade meer aan, maar politieke taboes als machtsfactor is dus dodelijk.( Letale factoren die volledig werden onderschat) Nu de kruitdampen na de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 zijn opgetrokken, kunnen we zien dat de schade, naast het dodelijk element, de psychische én de materiële schade, bijna onherstelbaar is omdat het politieke klimaat volledig is verziekt. Nu Wilders, min of meer, de taak van Fortuyn heeft over genomen is ook hij eerst in het verdomhoekje geplaatst en nu moet hij iedere dag worden bewaakt omdat islamitische fanaten hem met de dood hebben bedreigd. Kennelijk went iedereen er aan maar in feite is het onverteerbaar dat een politicus, die niet de denkbeelden aanhangt van andere partijen en andere extreme bevolkingsgroepen, bewaakt moet worden.
Taboeïsering nu, van maatschappelijke en persoonlijke verhoudingen, met een markt-ideologie als politieke machtsfactor, is mijns inziens crimineel. De Globalisering zal catastrofaal zijn als de onmacht van grote groepen mensen omslaat in rellen en chaos. De taboeïsering van de seksuele problematiek is dus nu nog slechts een lichte maar gezonde schaamte dat bij het ontbreken van persoonlijke discipline erg nuttig kan zijn. Taboes in marktstructuren, door te ontkennen dat miljarden mensen ongelijk zijn, zal “dodelijke gevolgen” hebben.Immers, ongeacht de consequenties, taboes of niet “de markt” wil geld zien en verder niets. Overbevolking is nu in de “sfeer van de taboe” gebracht, maar “moedertje” natuur kent geen taboes en zij zal ongenadig toeslaan in de vorm van onbehandelbare ziekten die ontstaan zijn door besmetting met virussen en bacteriën die resistent zijn geworden door overmatig gebruik van antibiotica. Moeder natuur is de baas en als daarop een taboe wordt gelegd, dan wacht ons nog een hoop ellende. De vrije markteconomie samen met de globalisering is desastreus in zijn uitwerking. Dat is nu al duidelijk geworden door het ontstaan van wereldwijde rellen en de uitputting van natuurlijke hulpbronnen, waaronder de overbevissing en de ernstige bevuiling. De taboe die nu daarop rust zal een ramp veroorzaken omdat miljarden mensen nu nog niets van welvaart hebben genoten en iedereen rijk wil worden. De taboe die op de bevolkingsproblematiek rust zal de tijd tot ondergang van de aarde verkorten zodat de chaos langzaam maar onverbiddelijk op ons af komt. De dodelijke taboeïsering is dus werkelijk dodelijk.
Prof dr. Herman Philipse, schreef in zijn column “Groen liberalisme” het volgende:
“Nederland heeft dus een milieuprobleem, ook al beweren politici dat het grotendeels is opgelost. Milieuproblemen worden veroorzaakt door allerlei factoren. Eén oorzaak is echter min of meer taboe in de politieke discussies. Ik doel op de toenemende bevolkingsdruk”. (sic)
A.R. Girbes sr.
10 oktober 2004 en bijgewerkt op 20 juli 2012.