“ Leefbaarheid “ in ernstig gevaar.
Ik ben zeer ingenomen met het feit dat er in Nederland een reeks van zeer goede columnisten zijn, die door hun uitstekende analyse van de maatschappelijke problemen, en vooral zeer kritisch zijn en naar de verrichtingen van het huidige kabinet kijken en de politiek in het algemeen, de lezer duidelijk willen maken wat er “aan de hand is”.
Ik zal geen namen noemen omdat ik van mening ben dat het geen goede zaak is onderscheid te maken tussen de politiek “ links of rechts” gezinde columnisten.
Rechts is meestal zeer behouden en links vaak zeer progressief en betweterig maar vooral dat deze zich afzet tegen de huidige maatschappelijke verhoudingen. Het liberale karakter van de enkeling is soms net zo vervelend als de links progressieve. columnist. Wat mij overigens opvalt, is het feit dat er zeer zeldzaam wordt geschreven over de problematiek van de overbevolking en de consequenties, voor zowel natuur als wel de leefbaarheid, op deze aarde. Ik heb de indruk dat velen “ slechts” een bekend probleem ter hand nemen en daarmee ook willen “ scoren” voor hun lezers. Eén columnist wil ik wel noemen, omdat deze altijd uiterst neutraal is en ter zake zeer deskundig. Het is Prof. dr. Jaap van Duyn. Ik vind hem nimmer vervelend of betweterig en altijd fatsoenlijk.
De algemene noemer, ter zake de bevolkingsaanwas, is dat een ieder met de leefbaarheid en onleefbaarheid te maken heeft. De definitie van leefbaarheid en onleefbaarheid is de persoonlijke beleving. De een vindt een enorme drukte een heerlijke omstandigheid en de ander wenst dat nu juist beslist niet.
De “ Leefbaarheid voor dieren” wordt nimmer ter tafel gebracht maar een feit is dat dieren over voldoende ruimte moeten kunnen beschikken zodat hun aard en het belang van de soort niet wordt gestoord door een tekort aan ruimte, of dieren beperkingen worden opgelegd door de mens. Dat geldt toch(zeer zeker) ook voor mensen zodat het bevolkingsvraagstuk toch urgenter is dan men denkt. Immers, de wereld wordt niet groter en naar een andere planeet verhuizen is “utopische” kletskoek. De idee dat er nog genoeg ruimte op aarde is, is allang achterhaald. Grote gebieden zijn, voor de mens althans, onleefbaar. Bijvoorbeeld: de Sahara, de Noord- en Zuidpool en gebieden waar veel hoge bergen voorkomen. Fantasten die menen dat de mens in de ruimte kan leven zijn werkelijk een fantast en dat geldt ook voor degene die meent dat de mens op de zeebodem kan leven in grote glazen koepels. In “sciencefiction” verhalen is dat natuurlijk heel leuk.
De “ Club van Rome” heeft in 1972 al gewaarschuwd voor wat er NU aan de gang is. In het rapport “ Limits to Growth” staat zeer duidelijk dat er een limiet aan de commerciële is groei én groei van het aantal mensen moet zijn. De politiek is daarvoor onvoorstelbaar doof. Ik denk dat het publiek degene moet zijn die het initiatief moet nemen de politiek te dwingen daarover afspraken te maken.
Columnisten zullen vaker en dus frequenter daarvan melding moeten maken. Mijn advies is in dezen…….. in iedere column even de bevolkingsproblematiek noemen…….. als het mogelijk is.
De groei van de mens in aantal is zeer onrustbarend en geeft aanleiding voor diepe bezorgdheid en is zelfs zeer zorgwekkend. Dat er per jaar ongeveer vijf keer de gehele Nederlandse bevolking er op aarde “bij” komt is rampspoedig. Symptomen van overbevolking zijn al zeer duidelijk aanwezig. En, niet alléén in Nederland. Dat de “overbevolkingsproblematiek” nog niet op de politieke agenda’s zijn gezet is een symptoom dat politici geen kennis hebben van de realiteit en dromen over voorspoed en het gezellig maken voor de kiezer. Het “brood en spelen” beleid is daarvoor een behulpzaam middel. Door ongelooflijke domheid en de consequenties die daaraan verbonden zijn, is bij velen een doorn in het oog inzake de leefbaarheid. Wijlen, ex president van de Verengde Staten, Ronald Reagen zei: ” De overheid lost geen problemen op, de overheid is het probleem”. De vraag is dus waarom de overheden de steeds groeiende bevolking niet als een probleem ziet, of niet WIL zien maar zelfs de bevolkingsdruk stimuleert. Volgens Bas Bas Haring, Natuurkundige en filosoof, wil bijna iedereen groei. Het wordt als positief ervaren en niet als “teveel” gezien. “Er zijn nooit te veel “Villa’s” altijd te veel “krotten” en er zijn nooit te veel rijken altijd te veel armen. J.L. Heldring, vertolker van het conservatieve geluid zegt: “Conservatieven zijn nodig om de menselijke beperkingen aan te geven”. Maar dat gebeurt in onvoldoende mate is mijn stelling. Het wordt dus toch tijd dat de overheid ingrijpt en de groei aan banden legt. Het is evenwel een daad die “antiprogressief” is, en dat is politieke zelfmoord: en, aldus…. is de overheid het probleem en de overheid, ook volgens Ronald Reagen, geen problemen oplost. De leefbaarheid zal overslaan naar onleefbaarheid en dat proces is nu al merkbaar. Politie en Justitie zullen handen vol werk krijgen. Dan is het wel te laat. Het enige wat rest is CHAOS. ( zie ook het artikel:” Aporie van het Nederlands politieke denken)
Ook bij economen zijn de “oude denkpatronen” van groei en welvaart met het oogmerk dat de werkloosheid dan vanzelf wordt opgelost, is nu een misvatting: economische groei zal een gepasseerd station zijn omdat de structurele werkloosheid, door verminderde bestedingspatronen blijvend is. Er kan niet vaak genoeg op worden gewezen dat nu de regio-economie weer nieuw leven moet worden ingeblazen en het wereldwijde globaliseringsprocessen desastreuze nevenverschijnselen heeft. Miljarden analfabeten hebben niets aan “efficiënte en rationele” beslissingen die nodig zijn om de wereldhandel draaiende te houden omdat het westen dat zo wil. Alle principiële liberale voornemens ten aanzien van economische activiteiten zijn afhankelijk van hulpbronnen die nu langzaam opdrogen, waardoor de kostprijs hoger wordt dan de analfabeet kan betalen. Het is dus de “kweekvijver” voor ernstige rellen. De zogenaamde tekorten bij voedselproductie is al een voorbeeld tot aanzet naar chaos. De leefbaarheid wordt een “Utopie” als niet onmiddellijk het overbevolkingsvraagstuk wordt aangepakt. Ontkenningsrituelen zullen niet meer helpen en wonderen bestaan niet, zodat de harde realiteit onder ogen moet worden gezien. De mens kan twee dingen doen: Luisteren naar de natuurwetten of niet luisteren. In beide gevallen is een enorme aanpassing nodig als gevolg, als “we” willen of niet. Het is geen “lacrimoso” dat te “cerebraal” is maar cerebraliteit……. zonder het kokerdenken. Leefbaarheid is de belangrijkste eis van ieder mens, maar door domheden van bestuurders, Oligarchen, managers en betweters en vooral door natuurwetten te negeren en te denken dat alles “maakbaar” is, wordt het onleefbaar. Voor ouderen wordt het leven “onleefbaar” als de plannen van de commissie Van Dijkhuizen ten uitvoer komt. Ouderen korten op hun pensioen en/of de ouderen ook AOW – premie te laten betalen of meer belasting te heffen op de pensioenen is abject. De veronderstelde leefbare oude dag wordt dan een nachtmerrie. En, dat alles is het gevolg van een onbelemmerde vrije marktwerking. Mijn “statement” dat ” een vrije marktwerking desastreus is in uitwerking”, is maar al te waar”. De leefbaarheid slaat over in onleefbaarheid.
Zie s.v.p. het artikel: ” De Aporie van het Nederlands politieke denken”.
A.R. Girbes sr.
7 januari 2009 en bijgewerkt op 21 oktober 2012.